"Ślady" - Jakub Małecki

Z wypełnionym radością sercem dzielę się dzisiaj z Wami lekturą, która od kilku miesięcy była na mojej liście numerem 1 do obowiązkowego przeczytania!

Wracam do swojego mistrza. Pełna refleksji i wdzięczności za to co znowu mi podarował :) 

  Opis 

 Tadeusz Markiewicz ginie na wojnie, ale nie umiera cały. Pada na ziemię z rozerwaną głową, aby od tej pory trwać w życiach innych. Jego daleka krewna, Bożena Czerska, zostaje po wojnie światowej sławy modelką i uciekając przed samą sobą, odciska ślad na każdym, kogo spotka. Jej ojciec, Ludwik, każdego dnia budzi się, nie wiedząc kim jest, a jednak próbuje być kimś. Kolejne życiorysy przeplatają się coraz gęściej, tworząc niepokojącą mozaikę radości, tęsknoty i strachu.Wojna, miłość, szaleństwo i wspomnienia. Mordercy, kochankowie, ofiary i szaleńcy. Kryminaliści, muzykanci, żołnierze oraz gwiazdy ekranu. Ludzie z wielkimi marzeniami i przeszłością, o której chcieliby zapomnieć. Ci, którzy żyją tylko w połowie i ci, którzy chcą żyć wiele razy.  

  Recenzja 

Małecki tym razem towarzyszył mi w pociągu, podczas mojej długiej drogi powrotnej do domu...
Zabrałam go ze sobą wierząc, że historie, które zawarł w swoich opowiadaniach pozwolą wkroczyć mi na chwilę w inny wymiar, ten magiczny, zaczarowany i niezwykły świat dobrej literatury.
Zaskoczył mnie kolejny raz. Choć "Ślady" nie są w stanie przebić "Dygotu"( nie będę nawet próbować porównywać obu tych książek) odciskają na czytelniku trwały odcisk.
Co przede wszystkim podobało mi się w tych opowiadaniach?
Kto poznał już twórczość Małeckiego, wie jak genialnie opisuje on wszystkie te "biedy", które jego bohaterowie próbują chować głęboko w sobie. Jednak przed nami czytelnikami, stają oni nadzy, pozbawieni jakiejkolwiek zasłony, wiemy o nich wszystko. Znamy ich wszystkie tajemnice, ich problemy, nałogi, obsesje, fobie.  Widzimy, że są prawdziwymi ludźmi, z krwi i kości, którzy nie zawsze w życiu mają "z górki".
Czytając pierwsze opowiadanie strasznie się pogubiłam. Autor jak zwykle czarował  formą i ukrytym przekazem, jednak do tego stopnia, że dopiero kolejne opowiadania były w stanie wyjaśnić mi, o co chodziło w pierwszym. A to jest fantastyczne - zmuszanie czytelnika do myślenia, a nie do bezmyślnego śledzenia liter. Brakowało mi tego w moich ostatnich pozycjach czytelniczych!
Autor z jednego opowiadania, przechodzi niezwykle subtelnie do drugiego i tu czytelniku szukaj związków, które łączą bohaterów! Nie jest to może tak skomplikowane, jak w "Grze o Tron", ale przyznam szczerze, że gdy wróciłam, do  ostatnich opowiadań po kilku dniach przerwy, miałam problem z przypomnieniem sobie, kim były niektóre osoby. Dlatego też polecam książkę skonsumować od razu ;)  (choć ja mam problemy z pamięcią z powodu tego, że zbyt dużo mam na głowie).
Wypowiedzieć się muszę również o szacie graficznej i o wydaniu. Naprawdę jestem zachwycona okładką, której znaczenie powoli odkrywamy poznając treść. Jestem również pod wrażeniem zamysłu początków rozdziałów, czyli mapek ukazujących nam miejsce rozgrywającej się akcji, oraz stron z tytułami opowiadań.
Ta książka to perełka, nie tylko treściowa ale i wizualna! 

Jeżeli ktoś ma ochotę na naprawdę dobrą polską literaturę, która każe zatrzymać się czytelnikowi i czynnie uczestniczyć w życiu bohaterów, którzy są zwykłymi ludźmi, potrafiącymi być zarazem fascynujący polecam spotkanie ze "Śladami". Czytelniku nie zawiedziesz się (jeżeli oczywiście tego szukasz).
 

Ps. Chciałabym dodać jakieś ładne zdjęcia ale ani nie mam na nie pomysłu, ani miejsca i sprzętu :(

Może innym razem. Trzymajcie się!