"Pokuta" - Ian McEwan

 

 

Opis

 

W pewien upalny ranek 1935 roku trzynastoletnia Briony Tallis jest przypadkowym świadkiem sceny miłosnej pomiędzy młodym Robbiem a swoją starszą siostrą Cecilią. Wyobraźnia dziewczynki podsuwa jej różne interpretacje tego wydarzenia, co prowadzi do tragedii. Wybucha II wojna światowa, Briony zostaje pielęgniarką, stawia pierwsze kroki jako pisarka. Zdaje sobie sprawę z wyrządzonego przez siebie zła. Pisarstwo staje się jej pokutą, a kolejne wersje pisanej opowieści coraz bardziej przybliżają ją do prawdy owych kilku upalnych dni. Ale czy w tym wypadku pokuta może oznaczać odkupienie?

 

 

Recenzja

 

   Są takie historie, do których wraca się wielokrotnie. Wraca się chociaż bolą niesamowicie. Nie ma znaczenia, że słyszysz to kolejny raz... boli tak samo jak za pierwszym razem. Taką opowieścią jest dla mnie "Pokuta".
   Przyznam szczerze, że pierwsze spotkanie z bohaterami przeżyłam w filmowej odsłonie. Był taki czas w moim życiu, że potrzebowałam w swoim życiu jakiegoś potrząśnięcia. Uwierzcie dzięki tej historii dostałam bardzo porządnie obuchem w łeb i otrząsnęłam się z letargu swoich wydumanych problemów. To, że złamałam zasadę "najpierw książka, później film" w tym przypadku wyszło mi bardzo na korzyść. Książkę zakupiłam sobie co prawda zaraz po obejrzeniu filmu, jednak leżała ona na mojej półce przez ponad rok. Nie sięgnęłabym pewnie po nią nadal, gdyby w moje ręce nie wpadł audiobook. Zważywszy na to, że kiedyś przymierzałam się do książki ale kompletnie mi nie szła postanowiłam wykorzystać fakt swoich codziennych długo trwających dojazdów do pracy i zasłuchać się w przesmutnej historii Cecilii i Robbiego. Powiem Wam szczerze i z całą odpowiedzialnością: film zdecydowanie przewyższa w tym wypadku książkę. Zdarza się to tak rzadko, tym bardziej wzbudziło moją ciekawość.
   Przyznam się szczerze i bez bicia, że sięgnęłam po film ze względu, że występuje tam moja platoniczna miłość czyli James McAvoy. Niezbyt ambitne intencje. Zasiadając wówczas do seansu nie miałam pojęcia o ogromie ładunku emocjonalnego jaki niesie ze sobą cała historia.
    Wybaczycie mi jeżeli nie będę się zagłębiać w styl pisarski Pana McEwana? Uwielbiam tego człowieka za stworzenie tak niesamowitej powieści jednak przyznam szczerze, że gdyby nie audiobook baardzo ciężko byłoby mi przeczytać tę powieść. O zgrozo! gdybym nie obejrzała filmu wcześniej pewnie porzuciłabym książkę, bo z zasady jak coś mnie męczy to nie doczytuje tego do końca. Oblewa mnie zimny pot na samą myśl, że mogłabym pominąć gdzieś we wszechświecie tę historię.
   Akcja powieści jest podzielona na trzy części. W pierwszej z nich poznajemy bohaterów, pomiędzy którymi rozegra się decydujący splot wydarzeń, który zaważy na ich przyszłości. To w pierwszej części poznajemy Cecilię i Robbiego - głównych bohaterów, których połączy niezwykle silne uczucie. Poznajemy 13-letnią Briony. Mój koszmar. Dlaczego mój koszmar? Nie wiem czy w życiu spotkałam się z tak irytującym bohaterem, którego miałabym ochotę rozszarpać na kawałki, a później te kawałki na jeszcze mniejsze kawałki. Jestem wzburzona już na samo wspomnienie o jej osobie, ciężko napisać mi o niej coś obiektywnego. Myślę, że większość czytelników czy też widzów "Pokuty" ma podobne odczucia do moich. Bo jak dziecko pod wpływem swojej wybujałej wyobraźni może oskarżyć kogoś o zbrodnię, rujnując tym samym życie całej swojej rodziny, a szczególnie niewinnego Robbiego. Dziewczynka będąc świadkiem sceny miłosnej pomiędzy jej siostrą a jej ukochanym odbiera to jako napaść, łączy kilka zupełnie bezsensownych splotów zdarzeń i niszczy życie wszystkim wokół. Wybaczcie ale cała buzuje gdy tylko o tym pomyślę. Pierwsza część jest zdecydowanie najbardziej naładowana emocjonalnie: miłość, nienawiść, rozłąka, niesprawiedliwość...
   W drugiej części autor przedstawia nam losy Robbiego, który zmuszony zostaje do udania się na front po wybuchu wojny. Ta część daje nam historyczny nacisk i obraz, niekiedy drastyczny wojennych poczynań. Mamy w niej również poruszone inne wątki ale nie mogę tak okrutnie spoilerować!
   W trzeciej, ostatniej części spotykamy się z ukochaną Briony. Tym razem dziewczyna ma 18-lat i chyba nareszcie do jej "mądrej" głowy zaczyna docierać co zrobiła. W tej części mamy do czynienia z tytułową pokutą. Briony postanawia zostać pielęgniarką, równocześnie realizując swoje marzenia o byciu pisarką. Wszędzie upatruje się rozgrzeszenia ale czy je dostanie? Co stało się z Cecilią i z Robbiem? Czy udało im się spotkać po latach rozłąki?
Być może prawdę poznacie czytając książkę. Piszę być może, bo ja dopiero za kolejnym razem zrozumiałam, a części nadal nie rozumiem... Jedno Wam powiem: wylałam może łez. A ta historia stała się dla mnie pewnym manifestem życiowym. Ukazaniem, jak ważna jest miłość i drugi człowiek. Jak często człowiek jest omylny i do czego może go to doprowadzić. Moim zdaniem "Pokuta" to doskonała lektura dla kogoś kto pogubił się w życiu. Naprowadza na wspaniałe wartości, o których niestety często zapominamy :(
Polecam Wam serdecznie zapoznanie się z tą historią, czy to w wersji filmowej czy też książkowej.
Przepraszam za chaos wypowiedzi ale nie jestem w stanie zapanować nad nim przy tej właśnie książce.